dilluns, 22 d’agost del 2011

Sortida Diumenge 21, això comença a preocupar, quina mala sort!!!!


Para que nos vamos a engañar, comienzo a estar preocupado, a sabiendas, de que también la lógica toma parte en el asunto. Ayer eramos 17, si ... ni u ni do (Déu n'hi do, pal que no lo entienda), y que lógicamente cuantos más somos, más incremento de probabilidades de cosas pueden pasar, hasta ahí lo entiendo, pero la hostia, tantas cosas no, no puede ser, ayer fue el colmo de los colmos, sobre todo cuando rompía el tornillo que agarra el sillín a la tija, de la Torpado, bien hasta ahí, cosa normal, llámame gordo, o lo que quieras, por que reventé el tornillo de centímetro si, pero que a los 4 minutos de haber decidido que me iba a casa, con esa bicicleta sin sillín , y que mi compañero Pepe, que me acompañaba hasta arriba de Romanya, parase haber que había sido aquel "crack", que me hizo girar la cabeza, para ver, ante el asombro de los cuatro que allí estábamos que había roto el tornillo del sillín de la puta Torpado, vamos tendríais que ver las caras de alucinados que se nos quedaron. Increíble, como puede ser, pues yo no me lo explico pero es para alucinar y más cuando dos tios de buena envergadura, se pasean un domingo por el carril con dos bicicletas sin sillín, imaginad como nos miraba la peña, yo creo que a más de uno le dio por preguntarnos si se iba bien así, que a lo mejor lo probaba, y algunos que si era una nueva forma de entrenar, vamos INCREIBLE !!
A estas me remito, ya que la salida prometía y mucho, pero como últimamente tenemos una suerte que no veas, salimos 17 y bueno, entre pinchazos, y problemas mecánicos, la salida se convirtió en una pesadilla, no puedo explicar como acabamos, por que como sabéis tuve que volver a casa sin sentarme ni un momento, ya que peligrava el "simple orificio que se halla en el extremo terminal (inferior) del tubo digestivo", pero si puedo decir que Pipo se quedo sin pedal y tubo que irse, que Xavi Conchillo tubo no se cuantos pinchazos, que Marc García se quedo sin zapatilla, eso más la perdida de los "dos sillines", pa cagarse, con lo guapo que hubiese sido acabar una ruta sin tantos parones, collons !!
Bueno como anecdota, dejaría esta, cuando paramos ha arreglar la rueda del señor Xavi Conchillo, bien, los tábanos se hicieron dueños del local de reparación, ahora mismo me estoy acordando de ellos, ya que tengo un picotazo en el isquio, que parece un balón de fútbol, he de recordar que a los compañeros allí yacentes, se marcarón un buen bailoteo gracias a los formidables tábanos que dieron rienda suelta a un festín para recordar.
No mucho más que contar, lástima, ya que la salida iba a ser sonada, bueno, como consuelo, me queda, que también se recargan pilas descansando, y eso que al final fueron solo tres horas y unos cuarenta y tantos kilómetros.
Muchas ganas para disfrutar de este Pollastre, haber si lo acabamos dignamente, digamos con acabarlo más que satisfecho, un saludo compañeros, y esperemos que la próxima, repitamos tantos y acabemos otros tantos, un saludo.

Pd.- No hubo foto de recuerdo, pa rematar la faena. A10.

5 comentaris:

César C.A. ha dit...

Coño Nava, menuda salida!!!
Parece que se ha puesto de moda esto de tener que volver a casa pedaleando de pie ;o) .

Saludos,
César

Marc Tabac Friend ha dit...

Ja em veig fent el pollastre amb la sabata encintada amb cinta americana ...

Per cert, 2 tàbacs van fer diana: 1 a la cuixa i l'altre a sota la galta del cul. Els devia atreure el color blau suat :)

Nava ha dit...

La verdad es que fue la ostia, yo tengo la cabeza del tábano disecada, por que el cabrón se la dejo clavada !!
Cesar, lo dicho en el pollastre nos vemos y sobre lo de pedalear de pie, es una putada no tener sillín ya que además de duro, por que pedalear así es mortal,parece un centro de tortura con final feliz, je, je, je un saludo.

Xavi ha dit...

A veure, a veure, el Sr.Xavi Conchillo no va tenir "no sé cuantos pinchazos" , en va tenir un. La resta de punxades se les van repartir en Xavi González, Jordi Mont i Robert Deulofeu. Mira que eres malo Nava! Per cert a mi també em va picar un tàbac, i ahir parlant amb en Robert Deulofeu em va dir que també el van picar.

O sigui que gairebé tothom va sortir-ne escaldat d'una manera o altre. Ja tens raó que és preocupant quan passen tantes coses.

Xavi (no tàbac) ha dit...

Ja, ja, jaaa, haurem de batejar aquest camí amb tàbacs 2 (les segones parts no són mai tan bones).
És cert que ens trobem en un moment estrany amb tants problemes, no seran gremlins...